همکاری علمی جهانی به معنای آن است که در نگارش یک اثر دست کم یک پدیدآور ایرانی و دست‌کم یک پدیدآور غیرایرانی نقش داشته باشند. در گزارش مشارکت ایرانیان در دانش جهان در سال ۲۰۱۶، برای دستیابی به آمار همکاری‌های علمی جهانی، داده‌های گردآوری شده سازماندهی شده‌اند و رابطه میان پدیدآوران، وابستگی‌های سازمانی آن‌ها و آثارشان تحلیل شده است.

تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که حدود ۲۱ درصد از انتشارات ایرانیان در سال ۲۰۱۶ با همکاری پژوهشگرانی از کشورهای دیگر نگاشته شده است.

موسسه‌های بدون وابستگی سازمانی بیشترین نسبت همکاری علمی جهانی را داشته‌اند. حدود ۲۷ درصد(۱۸ اثر) از انتشارات دانشگاه جامع علمی کاربردی با همکاری پژوهشگرانی از دیگر کشورها پدید آمده است. با این حال، بیشترین شمار همکاری را موسسه‌های وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری داشته‌اند. این موسسه‌ها ۶۸۸۰ اثر با همکاری کشورهای خارجی نگاشته‌اند که حدود ۲۲ درصد از همه‌ی انتشارات این موسسه‌ها در “واس” است.

دانشگاه آزاد اسلامی ۱۶۸۵ اثر با همکاری پژوهشگران کشورهای دیگر پدیده آورده است که پیرامون ۱۷ درصد از انتشارات این موسسه را در بر دارد. پس از این موسسه، دانشگاه تهران با ۱۲۴۵ اثر در جایگاه دوم از نظر فراوانی همکاری علمی جهانی است.

حدود ۲۷ درصد(۱۹ اثر) از انتشارات دانشگاه فرهنگیان، ۲۵.۲۵ درصد (۱۰۱ اثر) از انتشارات دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی،‌ حدود ۲۲ درصد(۶۸۸۰ اثر) از انتشارات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری‌، ۶۰۲ اثر از موسساتی بدون وابستگی سازمانی، ۱۷.۳۱ درصد(۱۷۴۳ اثر) از انتشارات دانشگاه آزاد، ۱۷.۲۵ درصد(۲۳۵۰ اثر) از انتشارات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ۱۴.۲۵ درصد(۱۵۹ اثر) از انتشارات دانشگاه پیام‌نور و ۱۳.۲۱ درصد(۲۳۴ اثر) از انتشارات سایر دستگاه‌های اجرایی با همکاری نویسندگانی از کشورهای خارجی نگاشته شده است.